Oto i książka, której tłumaczenia bardzo wyczekiwałam. Wersję angielską mam przeczytaną od deski do deski i do tego tonę notatek w zeszyciku, do którego regularnie powracam. Mowa o "Podaruj dziecku szansę na dwujęzyczność" Adama Becka, która właśnie wyszła w polskiej wersji językowej.

Książkę Adama Becka znajdziesz w moim spisie "must-have" literatury dotyczącej dwujęzyczności dziecięcej. Myślę, że śmiało mogę ją postawić

Pytanie oczywiście jest trochę przewrotne, bo życie pisze swoje scenariusze i potrafi dać prztyczka w nos. Doskonale się o tym przekonałam, kiedy pozytywnie nastawiona po modelowym rozwoju mowy córki zderzyłam się z ograniczeniami syna... jak ze ścianą. Wystąpienia przeciwności nie sposób przewidzieć, ale są pewne rzeczy, na które wpływ mamy. Co więc można zaplanować i jak to zrobić, dowiecie się

Pamiętam jak czytałam "Neurodydaktykę" Żylińskiej i kiwałam głową ze zrozumieniem, gdy autorka rozbierała na części pierwsze wszelkie nieefektywności tradycyjnych szkolnych metod nauczania. Grało mi w duszy, gdy zrozumiałam, czemu nigdy nie nauczyłam się dobrze mówić po hiszpańsku, mimo sporej puli godzin korepetycji, na które uczęszczałam.

Czemu to nie było efektywne? Bo nie poruszało moich emocji - aby wiedza była łatwo

Chyba muszę odszczekać to, co parę lat temu twierdziłam. Byłam święcie przekonana, że nauczenie dzieci angielskiego będzie sporym wyzwaniem i nie będzie sensu "męczyć ich" kolejnym językiem. Jak bardzo się myliłam.

Co się okazało? Po pierwsze języki uzależniają - sama nie chciałam wyjść na matkę nadgorliwą, zarzucającą dzieci nadprogramową nauką, ale okazało się, że moje postrzeganie języków nijak nie przystaje

Będzie trochę bardziej osobiście, ale na pewno bardzo praktycznie. Postaram się odpowiedzieć na pytania, które się zebrały przez ostatnie miesiące. Niejednokrotnie spotykałam się ze stwierdzeniami, że dwujęzyczność jest czymś trudnym do osiągnięcia, wymaga ogromnych nakładów czasu i pracy - dlatego biorę na warsztat ten mit i przy okazji opowiem trochę o mojej filozofii.

Zaznaczę na wstępie, że celowo ominę temat